polega na uważnym słuchaniu wypowiedzi chorego i wskazywaniu mu, które z nich są sensowne i znaczące, a także na poznaniu uczuć chorego, uznaniu ich i utwierdzeniu go co do ich ważności. Cel ten można osiągnąć poprzez rozmowę z chorym, wysłuchanie go i poświęcenie mu chwili czasu. U osób ze znacznym stopniem zaawansowania choroby terapia ta ogranicza się do kontaktu pozawerbalnego, który polega na „byciu z chorym”, trzymaniu go chwile za rękę, przytuleniu, zapewnieniu o swojej obecności.
źródło: http://www.otzp.pl/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz