Jak wskazują wyniki badań,
opieka nad pacjentem z otępieniem jest bardziej obciążająca niż nad
chorym z nowotworem. Wymaga ogromnego wysiłku, empatii, cierpliwości.
Niezwykle istotna jest ponadto wiedza na temat tego, jak należy pomagać
choremu.
Ważne przy chorobie Alzheimera jest to, by pacjent pomimo różnych objawów jak najdłużej pozostawał aktywny.
Nie ma takiego momentu, kiedy należy
powiedzieć: choruje już pięć lat, zostawmy go spokojnie w łóżku.
Oczywiście często rodzina ma dobre intencje, podejmując różne,
niekoniecznie właściwe działania, np. by uchronić starszego człowieka
przed zrobieniem sobie krzywdy na skutek upadku woli pozostawić go w
łóżku. Mimo wszystko, z wielu względów aktywność pacjentów z chorobą
Alzheimera jest niezwykle istotna. Po pierwsze spędzanie całych dni w
łóżku sprzyja powstaniu powikłań zakrzepowo-zatorowych. Zatorowość płuc
to częsta przyczyna śmierci starszych pacjentów. Po drugie, ruch jest
wskazany, bo zapobiega odleżynom, zanikom mięśniowym, przykurczom,
odwapnieniu kości, a także, w efekcie, nasilaniu się zaburzeń funkcji
poznawczych.Opiekunowie powinni także pamiętać, że starszy człowiek powinien dobrze się odżywiać i przyjmować co najmniej 1,5 litra płynów dziennie. Niestety często pacjenci z chorobą Alzheimera odmawiają przyjmowania jedzenia, a zwłaszcza picia. Niezależnie od tej choroby u osób starszych dochodzi do inwolucji ośrodka pragnienia: oznacza to, że nie chce im się pić, choć potrzeby mają takie same jak ludzie młodsi, a nawet większe, bo ich skóra przestaje być płaszczem ochronnym.
Więcej: http://starsirodzice.pl/jak-pomoc-dziadkowi-z-alzheimerem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz