jak urządzić mieszkanie chorego

W Polsce większość chorych na chorobę Alzheimera przez wiele lat, często do końca życia, pozostaje w domu. W domu / mieszkaniu chorzy spędzają najwięcej czasu, dlatego tak ważne jest, aby było ono jak najlepiej przystosowane do potrzeb i możliwości chorego.

Pokój chorego
Przede wszystkim chory powinien mieć w mieszkaniu swoje własne miejsce – pokój lub część pokoju, które zna i w którym czuje się bezpiecznie. Pokój chorego powinien być urządzony prosto i funkcjonalnie, ale też przytulnie.

W pokoju powinno znajdować się wygodne łóżko (ewentualnie tapczan). W przypadku chorych leżących niezbędny będzie materac przeciwodleżynowy (można taki materac kupić w sklepie ze sprzętem rehabilitacyjnym). Do ściany obok łóżka powinien być przymocowany uchwyt ułatwiający podnoszenie się, a przy łóżku uchwyt ułatwiający utrzymanie pozycji pionowej po wstaniu.

Obok łóżka w pokoju powinien znajdować się wygodny i stabilny fotel oraz mały miękki stołeczek lub pufa, które można podsunąć pod nogi chorego, co ułatwia krążenie krwi i zapobiega powstawaniu obrzęków kończyn. Chorym, którzy dużo czasu spędzają siedząc w fotelu, dobrze byłoby podkładać pod lędźwie specjalną podkładkę a na siedzeniu umieszczać poduszkę przeciwodleżynową.

Obok fotela należy umieścić stabilny stolik, na którym powinny znajdować się rzeczy, które chory lubi: książki, albumy, zdjęcia oraz przedmioty do trzymania w ręku (chorzy lubią trzymać coś w ręku).
Meble nie powinny mieć ostrych kantów i nie zawierać elementów szklanych (np. witryna w regale, szklany blat na stole itp.). Meble powinny być poustawiane pod ścianami, co ułatwi choremu poruszanie się po pokoju zmniejszy ryzyko potknięcia się. Z tego samego względu należy usunąć z podłogi wszystkie długie przewody (kable elektryczne, np. od lampy nocnej, przewody telefoniczne, telewizyjne itp.). Jeśli jest to niemożliwe należy osłonić je specjalnymi listwami lub przykleić szeroką taśmą do podłogi. Należy usunąć z pokoju chorego inne przedmioty, które mogą być niebezpieczne, np. przedmioty szklane, porcelanowe, ostre, mało stabilne (np. małe nocne stoliki, fotele bujane) oraz wszelkie dywaniki na podłodze, na których chory może się poślizgnąć. Należy też umieścić poza zasięgiem chorego takie przedmioty jak: zapałki, zapalniczki, klucze do mieszkania, klucze do samochodu, wszelkie dokumenty, leki i inne środki chemiczne (np. środki czystości, środki ochrony roślin).

Na podłodze zamiast dywanów lub wykładzin dywanowych lepiej położyć zmywalne wykładziny lub panele, ponieważ ułatwiają utrzymanie czystości i nie wchłaniają przykrych zapachów. Progi powinny być zniwelowane przez zamontowanie specjalnych listew (coś w rodzaju podjazdu).

Obok łóżka chorego powinien znajdować się łatwo dostępny wyłącznik światła. Oświetlenie pokoju powinno być dość jasne, ściany pokoju pomalowane na jasne, ciepłe kolory. W pokoju powinno znajdować się też oświetlenie nocne, bardzo pomocne, gdy chory wstaje w nocy do toalety. Gniazdka wtykowe w całym mieszkaniu, nie tylko w pokoju chorego, powinny być zabezpieczone specjalnymi zatyczkami.

Dobrze byłoby umieścić w pokoju chorego zegar ścienny z dużą tarczą (cyfry arabskie) oraz czytelny kalendarz, co ułatwi choremu orientację w czasie.

Chory powinien mieć łatwy dostęp do telefonu. Przy telefonie powinien być umieszczony czytelny wykaz ważnych numerów telefonów, w tym także telefon do opiekuna. Pomocne są aparaty telefoniczne z możliwością jednoklawiszowego wybierania numeru.

Pozostała część mieszkania
W mieszkaniu chorego wskazane jest zamontowanie zabezpieczeń przed otwarciem okien i drzwi balkonowych. Zabezpieczenia te powinny być zamontowane poza zasięgiem wzroku i rąk chorego. Drzwi wewnętrzne oraz zewnętrzne nie powinny posiadać żadnych haczyków ani zasuwek, przy pomocy których chory mógłby zamknąć się od wewnątrz. Natomiast na drzwiach wyjściowych dobrze byłoby umocować dodatkowe zamkniecie poza zasięgiem chorego, aby uniemożliwić mu wyjście z domu bez wiedzy opiekuna. Jeśli nie jest to możliwe można przynajmniej zamontować przy drzwiach sygnalizator ruchu (dzwonek, brzęczyk), który zabezpieczy przed niezauważonym wyjściem chorego z domu.

Na przeźroczystych szklanych szybach w drzwiach wewnętrznych należy nakleić dobrze widoczne naklejki (chory może nie zauważyć szyby) lub, jeśli to możliwe, wymienić szybę na wypełnienie wykonane ze sklejki lub tworzywa sztucznego. Czasem chorzy boją się swojego odbicia w lustrze. W takiej sytuacji lustro powinno być zasłaniane.

Jeśli w domu znajdują się schody, one również powinny być zabezpieczone bramką lub czymś zastawione, a jeśli chory ma po nich chodzić po obu stronach powinny znajdować się poręcze a na stopniach powinna być położona mata antypoślizgowa.

Jeśli w domu znajdują się liczniki gazu i prądu, powinny być zabezpieczone przed dostępem chorego. Podobnie, chory nie powinien mieć dostępu do różnych urządzeń, jak np. mikser, lutownica, kosiarka, drabina.

KuchniaPodczas gdy chory przebywa w domu bez opieki powinien być odłączony dopływ gazu do kuchenki (uchroni to przed ulatnianiem się gazu, zatruciem, wybuchem). Podobnie kuchenka elektryczna powinna być zabezpieczona przed włączeniem (możliwość poparzenia się chorego, spowodowania pożaru). Do gotowania wody najlepiej używać czajnika elektrycznego samoczynnie wyłączającego się. Należy też zabezpieczyć przed dostępem chorego korki zamykające odpływ wody z umywalki, zlewozmywaka, wanny (możliwość zalania mieszkania). Szuflady i szafki, w których znajdują się sztućce, ostre narzędzia, naczynia szklane powinny być zamykane tak, aby chory nie mógł ich otworzyć. Należy też sprawdzić termin przydatności do spożycia oraz stan znajdujących się w domu artykułów spożywczych.
Wskazane jest używanie przez chorego plastikowych naczyń. W przypadku chorych w bardziej zaawansowanym stadium choroby napoje powinny być podawane w specjalnym kubeczku z lejkiem.

Łazienka
Należy starać się, aby chory jak najdłużej samodzielnie lub przy pomocy opiekuna korzystał z toalety i łazienki. W pomieszczeniach tych można wprowadzić wiele udogodnień, które ułatwią choremu czynności związane z utrzymaniem higieny i które poprawią poziom bezpieczeństwa. Na ścianie, przy której znajduje się wanna należy przymocować uchwyty, natomiast na wannie zamontować specjalne siedzisko, na dno wanny położyć gumową matę antypoślizgową. Także przed wanną powinien znajdować się antypoślizgowy dywanik.
Podobnie jak przy wannie, przy sedesie powinny być zamontowane uchwyty ułatwiające siadanie i wstawanie. Należy zabezpieczyć także uchwyt spłuczki przed urwaniem w przypadku zbyt silnego pociągania. Wszelkie uchwyty i wieszczki w łazience powinny być dobrze przymocowane. Podobnie jak w kuchni, w łazience również nie powinny znajdować się meble i przedmioty szklane, a chemiczne środki czystości i kosmetyki powinny być zabezpieczone przed dostępem chorego. Dopływ prądu do pralki powinien być odcięty. Gniazdka elektryczne powinny być zabezpieczone zatyczkami tak, aby niemożliwe było podłączenie do prądu jakichkolwiek przedmiotów elektrycznych używanych w łazience (suszarka do włosów, lokówka, elektryczna szczoteczka do zębów, maszynka do golenia) ponieważ w przypadku kontaktu z wodą grozi porażeniem prądem.
źródło: www.chorobaalzheimera.pl