"Metoda czytania globalnego polega na podpisywaniu choremu elementów rzeczywistości –
zarówno tych „prawdziwych” (np. okulary, pilot, widelec), jak i obrazków
przedstawiających np. osoby (zdjęcia bliskich, osób znanych), rzeczy
(ubrania, jedzenie, meble, pojazdy, części ciała itp.), czynności (np.
piję, jem, myję, idę, śpię, boli mnie itp.) czy cech (mały, duży, zły,
dobry itp.). Dzięki podpisom chory ma mniejszą trudność w wypowiedzeniu
danego słowa, a dodatkowo stwarza się możliwość wielokrotnego
powtarzania, co w terapii jest bardzo ważne. Proszę zatem
wykorzystywać podpisy (etykietki) i powtarzać wyrazy tak długo, aż chory nie zacznie ich nazywać samodzielnie. Gdy już uda się Państwu
opanować podstawowy zasób słownictwa (np. rzeczowniki: nazwy produktów
spożywczych, ubrań, przedmiotów domowych, członków rodziny, dni
tygodnia, liczebniki do 10, ale także własne imię, nazwisko i adres –
ważne!) proszę próbować powtarzać zdania (np. Jem
bułkę/chleb/zupę/jabłko itd., Piję herbatę/kawę/sok/wodę itd., Myję
ręce/nogi/włosy/twarz itd., Widzę córkę/syna/żonę/brata itd.). Przy czym
zawsze proszę dbać o to, by – zwłaszcza na początku – chory miał
karteczkę z podpisem do pomocy.
Kolejna istotna rzecz – niezwykle ważne są dodatkowe ćwiczenia aktywizujące
mózg do pracy. Należy codziennie wykonywać wszelkiego rodzaju
łamigłówki (np. takie, w których nie ma słów), ćwiczenia pamięci,
liczenie itd. Pomocne dla osób dorosłych mogą być np. Ćwiczenia
usprawniające pamięć i inne procesy myślowe, autorstwa lek. med. A.
Ratajczak, M. Ratajczak i J. Kolendy (wydane w Szczecinie 2007, ale
podobne opracowania dostępne są także w Internecie).
Porady udzielała
Anna Siudak (Polskie Towarzystwo Logopedyczne). Tekst ze strony: www.sylaba.info
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz